Niektóre koty pewnie wkroczą do nowego domu i ze spokojem zaczną obwąchiwać wszystkie kąty, pocierać policzkami o przedmioty, obchodzić swój nowy teren. Część kotów jest jednak bojaźliwa i w obliczu tak radykalnej zmiany jak przywiezienie do kompletnie nieznanego im miejsca schowają się pod łóżko, za szafę czy w inne trudno dostępne miejsce. Najłatwiej do nowych sytuacji przyzwyczajają się kocięta, które dopiero poznają świat – dla nich nowe jest praktycznie wszystko. Ale i wśród nich bywają maluchy nieśmiałe, bardziej strachliwe, które nocą mogą płakać za kocią mamą.

Warto do nowych kocich sprzętów dorzucić coś starego, pochodzącego z hodowli, schroniska czy domu tymczasowego, w którym do tej pory przebywał kot. Może to być ulubiony kocyk, zabawka – przedmioty przesiąknięte znanym zapachem, pozytywnie kojarzone. Żeby zrealizować natomiast naturalną kocią potrzebę chowania się (nie tylko ze strachu, ale po prostu podczas zabawy), zaopatrz nowego domownika w przygotowane dla niego kryjówki, aby nie musiał szukać spokojnego kąta za szafą. Idealny może się okazać Koci Domek od Dr Seidla, zaprojektowany przez specjalistę medycyny behawioralnej. Będzie on dla kota miejscem zabaw, kryjówką, bezpiecznym punktem obserwacyjnym. Koci Domek wykonany jest z wytrzymałej tektury. Złożysz go dla kota samodzielnie, a dodatkowym atutem tej zabawki jest możliwość łączenia kilku pudełek w różnych konfiguracjach.

Przybywając do domu, wypuść kota z transportera i pozwól mu zapoznać się z pomieszczeniem, w którym umieszczono kocie sprzęty. Jeśli nie możesz zapewnić mu takiego pokoju, wpuść go do mieszkania, zabezpieczając wcześniej miejsca potencjalnie niebezpieczne (np. wejście do piwnicy). Jeżeli w domu są inne zwierzęta tymczasowym kocim pokojem może być nawet łazienka. Taka wydzielona przestrzeń zapewnia komfort i bezpieczeństwo nowemu domownikowi w tych pierwszych dniach. „Starzy” rezydenci i nowy kot dzięki temu mogą najpierw przyzwyczajać się do swoich odgłosów i zapachów – przedzieleni drzwiami. Drzwi łazienkowe mają często atut w postaci dziurek lub przestrzeni w dolnej ich części – co ułatwia wymianę zapachów. Po kilku dniach przebywania w takiej osobnej przestrzeni spróbuj wypuścić kota do pozostałych pomieszczeń, a rezydenta zamknij w kocim pokoiku. Kolejnym krokiem jest spotkanie „twarzą w twarz” – pod kontrolą. Tak zwana socjalizacja z izolacją może zająć od tygodnia do dwóch, w zależności od charakteru zwierząt. Pilnuj, aby nie doszło do „łapoczynów”, ale wszystkim konfliktom nie zapobiegniesz. Przyglądaj się zwierzętom i interweniuj w razie potrzeby. Pamiętaj jednak, żeby nigdy nie faworyzować nowego zwierzaka. „Stary” rezydent nie może poczuć, że wraz z przybyciem kotka Twoje zainteresowanie nim spadło.

Podaj kotu wodę, ale jeszcze bez karmy. Jeśli jest zestresowany, nie bierz go na ręce. Pozwól mu zapoznać się z nowymi zapachami i dźwiękami. U większości kotów ciekawość dość szybko bierze górę – zaczynają zwiedzanie i nie potrzebują ograniczać się do jednego pomieszczenia. Gdy kot stanie się spokojniejszy, podaj mu posiłek. Pamiętaj, żeby ustawić wówczas kuwetę w miejscu, w którym będzie znajdowała się ostatecznie. Tylko jeżeli masz już zwierzęta-rezydentów, izolacja nowego kota powinna potrwać dłużej. Zwierzęta należy zapoznawać ze sobą powoli i stopniowo.