Nauka czystości dla szczeniąt
Nauka czystości dla szczeniąt
Z chwilą, gdy do naszego domu przybywa szczenię, zaczyna się wspaniała podróż całej rodziny w głąb zwierzęcego świata. To dzień, od którego należy zacząć wychowywanie swego zwierzęcia. Najważniejszą sprawą jest oczywiście budowanie odpowiednich relacji, dlatego warto poświęcić wiele czasu na wzajemne poznawanie się i zrozumienie. Tzw. zwierzęta domowe (towarzyszące), takie jak pies, czy kot, jak sama nazwa wskazuje bardzo często żyją z nami dość blisko, zamieszkując te same lokum oraz towarzysząc w wielu ważnych, codziennych chwilach. Naturalnym zachowaniem zwierząt jest niechęć do brudzenia własnego „gniazda”, którym staje się nasz dom. Rolą opiekunów jest pomaganie szczenięciu w odnalezieniu miejsca przeznaczonego do załatwiania przez niego naturalnych potrzeb fizjologicznych. Należy pamiętać o tym, że młode zwierzę, uczy się bardzo szybko, co należy wykorzystać, przyuczając je już od samego początku do załatwiania się na docelowe powierzchnie, takie jak trawa/piasek itp. Dozwolone jest wykorzystywanie specjalnych podkładów (lub gazet), jednak tylko we wczesnym etapie nauki. Ma to związek z powolnym nabywaniem swoistej odporności na czynniki chorobotwórcze, i tylko wtedy, gdy nie ma możliwości wyprowadzania zwierzęcia na czystą powierzchnię.

Przepis na naukę zachowania czystości:
- Wnikliwa obserwacja
- Cierpliwość
- Ułatwianie (nakierowanie)
- Szybka reakcja
- Wzmacnianie (nagradzanie)
- Zrozumienie
- Brak kar
- Miła atmosfera
W nauce czystości, kluczową rolę pełni wnikliwa obserwacja zwierzęcia. Dlatego niezwykle ważne jest, aby początkowo, zwierzę przebywało w zasięgu wzroku opiekuna, który z kolei powinien uwrażliwić się i natychmiast reagować na takie zachowania jak: znaczne pobudzenie, intensywne węszenie, czy kręcenie się, sygnalizujące poszukiwania odpowiedniego miejsca do załatwiania. Zadaniem opiekuna jest nakierowanie zwierzęcia albo na podkład higieniczny, albo bezzwłoczne wyprowadzenie pupila na zewnątrz. Pomocne mogą okazać się specjalne preparaty do nauki czystości, takie jak „Trenex” marki dr Seidel, którego zapach odbierany jest przez zwierzęta jak zapach moczu, co skłania je do załatwiania się w miejscu, wyznaczonym przez opiekuna. Aby wskazać konkretną powierzchnię, należy spryskać np. podkład, trawę, czy kuwetę (w przypadku kotów) niewielką ilością preparatu oraz podejść tam wraz ze zwierzęciem. Po tym, jak zwierzę zdecyduje się załatwić w wyznaczonym miejscu (cierpliwie czekamy na ten moment), należy je nagrodzić. Nagroda wzmacnia pożądane zachowania, dzięki czemu zwiększa prawdopodobieństwo ich ponownego pojawienia się w przyszłości. Zwierzę nagrodzone pochwałą, czymś pysznym lub zabawą, szybko nauczy się tego, że warto zachować się w ww. sposób. Receptą jest także kontynuacja spaceru i moc atrakcji, które powinny zaistnieć dopiero po pojawieniu się zalecanego zachowania.
Opisany sposób na naukę czystości, powinien być powielany za każdym razem, gdy zwierzę poczuje potrzebę załatwienia potrzeby fizjologicznej. Dzieje się to najczęściej: po spaniu, jedzeniu i piciu oraz zabawie. Należy pamiętać, że szczenię je częściej niż zwierzę dorosłe, przez co częściej się załatwia. Może się okazać, że niektóre zwierzęta będą potrzebowały indywidualnie opracowanego treningu. Warto wówczas zgłosić się o pomoc do trenera lub behawiorysty zwierzęcego. Oczywiście w toku nauki utrzymania czystości, zdarzają się także „wpadki”, ale należy je zignorować. Nie dopuszczalna jest jakakolwiek presja, a także karanie za pomyłki. W ten sposób tylko zrazimy psa (lub kota) do siebie oraz możemy przyczynić się do dalszych problemów behawioralnych zwierzęcia.
mgr inż. Marta Hohensee
trener i behawiorysta zwierzęcy COAPE
17 września 2016