Przyczyną nieprzyjemnego zapachu często jest łojotok tłusty. Wystarczy przeciągnąć dłonią wzdłuż grzbietu psa, by wyczuć, że jest tłusta oraz pachnie jak… zjełczały tłuszcz. Włos staje się matowy, łamliwy, często posklejany. Na skórze widoczne są łuski złuszczonego naskórka. Łojotok jest wynikiem zaburzonej keratynizacji, czyli złuszczania się naskórka. W przypadku psa, czas odnowy naskórka wynosi średnio 21 dni. W przebiegu łojotoku czas ten skrócony jest do 7 dni! Proces keratynizacji, jako jeden z elementów bariery naskórkowej, utrudnia kolonizację flory bakteryjnej. W przypadku zaburzenia tego procesu dochodzi do namnażania się flory saprofitycznej (np. Staphylococcus intermedius – jest to flora bakteryjna, która zasiedla skórę psa, ale w przypadku nadmiernego wzrostu doprowadza do infekcji). Inną grupę patogenów chętnie zasiedlających naskórek są drożdżaki z rodzaju Malassezia.

Łojotok tłusty może występować jako choroba podstawowa , ale częściej towarzyszy innej jednostce podstawowej np. zaburzeniom hormonalnym. Jest manifestem skóry, która sygnalizuje, że wewnątrz organizmu dzieje się coś niepokojącego.

Po przeprowadzeniu szczegółowego badania klinicznego, powinny zostać wykonane badania dodatkowe mające na celu rozpoznanie choroby podstawowej.

Część badań, jak badanie zeskrobiny w kierunku pasożytów czy cytologia (jest to badanie mikroskopowe pobranego materiału ze skóry, pomaga rozpoznać rodzaj zakażenia oraz charakter nacieku zapalnego), wykonywanych jest zwykle już w trakcie trwania pierwszej wizyty.

Na niektóre wyniki np. w kierunku dermatofitów trzeba zaczekać kilka dni.

Kluczowe jest również badanie krwi, do którego pacjent powinien być na czczo.

W rozpoznaniu różnicowym bierzemy pod uwagę:

• zapalenie skóry w przebiegu: nużycy, cheyletiellozy, wszawicy , grzybicy oraz chłoniaka postaci skórnej
• endokrynopatie (zaburzenia hormonalne): niedoczynność tarczycy, nadczynność kory nadnerczy
• niedobory w diecie (cynku, witaminy A)

Po ustaleniu przyczyny pierwotnej należy podjąć jej leczenie, ale pamiętać również o zwalczaniu czynników wikłających.

Tu pomocne jest stosowanie szamponoterapii.

W przebiegu tej metody istotny jest dobór odpowiedniego szamponu.

Jeżeli mamy do czynienia z łojotokiem tłustym, szampon powinien mieć właściwości keratolityczne, keratoplastyczne, a w zależności od rodzaju infekcji wikłających – również działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze.

Kluczowe jest także wykonanie kąpieli we właściwy sposób. Należy przestrzegać następujących zasad:

1. Szampon rozcieńczyć z wodą w stosunku 2:1
2. Temperatura wody nie może być za wysoka, ani za niska (komfortowa).
3. Zwierzę należy obficie polać wodą, spienić szampon omijając okolice oczu i uszu, spłukać. Pierwsza kąpiel traktowana jest jak pielęgnacyjna. Ma na celu zmycie zanieczyszczeń.
4. Ponownie wmasować szampon w skórę, odczekać 10-15 min. (jest to czas na wchłonięcie się i możliwość zadziałania substancji aktywnych). Spłukać.
5. Osuszyć ręcznikiem.
6. NAGRODZIĆ zwierzę.

Należy mieć też na uwadze warunki pogodowe. W przypadku chłodnej pory roku zaleca się wykonywanie kąpieli po ostatnim spacerze. Częstotliwość kąpieli ustalana jest indywidualnie, po konsultacji z lekarzem. Na początku terapii nawet co 7 dni.

Pomiędzy kąpielami pomocne jest stosowanie preparatów miejscowo działających w postaci sprayów o miejscowym działaniu przeciwbakteryjnym i przeciwgrzybiczym.

Bardzo istotna jest również suplementacja preparatami zawierającymi kwasy omega, cynk, selen i biotynę, wit. A i wit. E.

lek. wet. Ilona Blanc, Specjalista Chorób Psów i Kotów